ลูกบอลสมาธิ

ของเล่นชิ้นนี้เป็นของเล่นที่ได้มาจากน้องชายเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน ที่ซื้อมาฝากจากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่กรุงเทพฯ ซึ่งก็เป็นของเล่นฆ่าเวลาของผมเป็นอย่างดี ปกติจะวางไว้ที่โซฟา พอทำงานกลับมานั่งที่โซฟาที่บ้านก็มักจะยกขึ้นมาเล่นนิดๆ หน่อยๆ พอให้ผ่อนคลายเพราะว่ามันช่วยให้เราไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นๆจริงๆ ครับ เวลาเล่นต้องตั้งสมาธิจริงๆ สมชื่อของมันเลย วิธีการเล่นคือบังคับลูกเหล็กสีเงินลูกเล็กๆ ที่อยู่ภายในลูกบอลอีกที ให้มันเคลื่อนที่ไปตามรางในรูปแบบต่างๆ ที่ไล่เรียงไปตั้งแต่ เลข 1 และไปจบสิ้นสุดที่เลข 100 ครับ

IQ Ball

ผมก็เล่นลูกบอลนี้มาปีกว่าแบบไม่ค่อยได้จริงจังกับมันซักเท่าไร นาฟต้าเค้าก็เห็นของเล่นนี้มานานครับ เคยให้ผมอธิบายวิธีเล่นให้ฟังอยู่บ้าง ผมก็สอนและเล่นให้ดูอยู่หลายครั้ง ตัวนาฟต้าเองก็หยิบกลิ้งเล่นบ้าง โยนบ้าง (โดนผมดุไปหลายทีเวลาเอามาโยนเล่น) ไม่เคยเห็นเค้าเอามาเล่นแบบถูกวิธีเลย ด้วยความที่คิดว่ามันคงยากไปสำหรับเด็กอายุ 3-4 ขวบ ก็เลยไม่ค่อยได้เอามาเป็นกิจกรรมเล่นกับเค้า จนกระทั่งหลายวันก่อนผมหยิบขึ้นมาเล่นโดยที่นาฟต้านั่งอยู่ข้างๆ พอดี ผมเล่นมาได้ไกลพอสมควรแล้วก็พลาดทำลูกเหล็กตกราง ได้ยินเสียงอุทานเสียงดังมาจากข้างๆ ดังจนผมตกใจหันไปมองต้นเสียงเป็นลูกชายตัวเล็กนี่เอง เค้าทำหน้าเศร้าบอกว่า “ป่าป๊าตั้งใจหน่อยได้ไหม นาฟต้าอยากเห็นมันไปถึงเลขหนึ่งร้อย ถ้าป่าป๊าตั้งใจก็ทำได้อยู่แล้ว” ผมมาฮึดเอาตอนที่ได้ยินลูกพูดว่า ถ้าป่าป๊าตั้งใจก็ทำได้อยู่แล้ว นี่ละครับ ก็เลยบอกนาฟต้าไปว่า ได้เลยครับ ป่าป๊าจะตั้งใจ แล้วในที่สุดก็ทำได้ครับ หลังจากที่ทำลูกเหล็กตกไปอีกสองสามที ซึ่งก็มีเสียงลุ้นอยู่ข้างๆตลอด จากที่ทำได้จนถึงวันที่นำมาเขียนบล๊อคนี้ก็หลายวันแล้วอย่างที่กล่าวผมเห็นนาฟต้าหยิบมาเล่นทุกวันเลยครับ เค้าบอกว่าอยากทำไปที่ 100 อย่างป่าป๊าบ้าง ผมก็ไม่ค่อยได้สอนได้ช่วยอะไร แต่จากที่เค้าเห็นผมเล่นอยู่ตั้งเกือบปี ก็พอจะเล่นเองได้และล่าสุดเค้าเล่นจนผ่านเลข 30 มาได้แล้ว ผมเองก็รู้สึกดีใจที่เค้าทำได้กว่า 1 ใน 3 ของเส้นทางทั้งหมดในลูกบอล ………… พยายามต่อไปนะลูกพ่อ